Penggal empat tahun Jerome Powell sebagai pengerusi Lembaga Rizab Persekutuan akan tamat pada Mei 2026. Donald Trump telah pun mengumumkan bahawa jika beliau dipilih semula, beliau tidak akan melantik Powell untuk penggal ketiga selama empat tahun sebagai pengerusi. Pada ketika itu, Powell boleh - jika dia mahu - kekal dalam Lembaga Pengarah sebagai ahli biasa sehingga tempoh 14 tahun berasingannya sebagai gabenor Fed tamat pada Januari 2028.
Terdapat preseden yang jelas untuk keadaan sedemikian. Pada tahun 1948, Marriner Eccles tidak dilantik semula sebagai pengerusi Fed oleh Presiden Harry S. Truman. Pelajar kasual sejarah Fed mungkin menganggap Eccles sebagai juara untuk kemerdekaan Rizab Persekutuan daripada Presiden, cabang eksekutif, dan politik secara umum, dan arkitek Jawatankuasa Pasaran Terbuka Persekutuan (FOMC) moden. Mereka juga mungkin menganggap beliau tidak dilantik semula kerana percanggahan dasar dengan Presiden Truman dan kekal sebagai ahli Lembaga Pengarah walaupun beliau telah diturunkan pangkat kerana disegani dan beliau menunjukkan komitmen peribadinya terhadap kebebasan dasar dalam Perjanjian Fed-Perbendaharaan pada 1951 dengan membocorkan ke New York Transkrip Times menunjukkan ketidakjujuran dakwaan Pentadbiran Truman mengenai perbincangannya dengan FOMC. Semua itu tidak tepat kecuali titik terakhir. Eccles membocorkan transkrip itu, atas sebab yang masih kabur.
Tujuan catatan blog ini adalah untuk meluruskan rekod. Kami akan menunjukkan bahawa Eccles mencadangkan untuk menundukkan Fed kepada Presiden. Dia memberitahu Kongres pada tahun 1935 bahawa dia akan meletakkan jawatan jika Presiden baharu memegang jawatan semasa memegang jawatan sebagai ketua Lembaga Rizab Persekutuan. Tiga belas tahun kemudian, apabila Harry Truman memegang jawatan, Eccles bertindak atas kepercayaan ini dengan menawarkan untuk meletakkan jawatan, tetapi Truman menolak tawaran itu. Apabila penggal ketiga Eccles sebagai Pengerusi tamat, Truman memberitahunya bahawa dia akan melantik Pengerusi baharu. Eccles menawarkan untuk meletakkan jawatannya sebagai ahli Lembaga Pengarah, tetapi Truman meminta Eccles kekal dalam Lembaga Pengarah sebagai Naib Pengerusi. Eccles enggan berkhidmat sebagai Naib Pengerusi tetapi kekal sebagai ahli Lembaga Pengarah, nampaknya sekurang-kurangnya sebahagiannya kerana kebimbangan terhadap keselamatan kewangannya, memandangkan sekatan ke atas pekerjaan selepas Fed.
KONSEP ECCLES TENTANG BAGAIMANA FED HARUS DISTRUKTUR
Sejarah sebenar peranan Eccles dihidupkan dalam transkrip perbicaraan yang diadakan oleh Dewan dan Senat mengenai Akta Perbankan 1935. Eccles mengetuai pasukan yang merangka Tajuk II rang undang-undang itu -- bahagian rang undang-undang yang mereka bentuk semula struktur kepimpinan Fed. Dia membentangkan draf itu kepada Kongres, berhujah untuk peruntukannya, mendakwa kepengarangan, dan dengan kedua-dua perkataan dan perbuatan, membuktikan bahawa dia percaya apa yang dia katakan. Pemerhati kontemporari menerimanya dengan kata-katanya dan mengaitkan Tajuk II rang undang-undang itu kepadanya. Ahli Kongres dan pengulas merujuk kepada Tajuk II sebagai "RUU Eccles."
Eccles mencadangkan untuk mengkonfigurasi semula penggubalan dasar monetari oleh Sistem Rizab Persekutuan dalam dua cara asas. Pertama, beliau percaya bahawa kawalan dasar monetari harus dipusatkan di Washington, DC Pemimpin Fed akan diberikan alat yang membolehkan mereka menyesuaikan bekalan wang dan kredit di seluruh negara dan dengan itu mempengaruhi kadar faedah dan inflasi di seluruh negara. Mereka juga akan diberi kuasa untuk bertindak seperti yang mereka fikirkan terbaik. Sebelum ini, pembuatan keputusan mengenai isu-isu ini terletak pada ketua-ketua bank Fed serantau, yang kuasanya terhad dan dikekang oleh peraturan, seperti standard emas, yang mengehadkan budi bicara mereka terhadap wang dan kredit agregat. Kedua, untuk menundukkan penggubalan dasar monetari kepada Presiden, kepimpinan Rizab Persekutuan - khususnya ahli Lembaga Rizab Persekutuan - akan berkhidmat atas keredaan Presiden, yang boleh menggantikan mereka pada bila-bila masa dan atas sebarang sebab. Ketua dua belas bank Rizab Persekutuan akan berkhidmat selama satu tahun. Mereka akan dilantik oleh lembaga pengarah bank mereka, tetapi pelantikan awal mereka dan semua pelantikan semula perlu diluluskan oleh Lembaga Rizab Persekutuan. Oleh itu, Presiden boleh menggantikan kepimpinan Fed dengan pantas (dalam kes Lembaga) atau secara tidak langsung mempengaruhi pemilihannya (dalam kes ketua-ketua Bank Rizab).
Peruntukan ini adalah perlu, Eccles berhujah, untuk memastikan bahawa monetari boleh dirumus dan dilaksanakan oleh Cawangan Eksekutif. Eccles menegaskan bahawa pentadbiran dikenakan, apabila ia berkuasa, dengan masalah ekonomi dan sosial Negara. Politik tidak lebih atau kurang daripada menangani masalah ekonomi dan sosial. Nampaknya pada saya adalah amat sukar bagi mana-mana pentadbiran untuk berjaya dan bijak menangani mereka sepenuhnya selain daripada sistem wang. Mesti ada penghubung antara pentadbiran dan sistem wang—hubungan yang responsif (House 1935 p. 191).
Untuk memastikan sistem monetari bertindak balas kepada kehendak pentadbiran, Presiden terpaksa dapat memecat pemimpin Rizab Persekutuan dalam masa yang singkat jika beliau tidak bersetuju dengan keputusan mereka. Presiden Roosevelt telah mengawal dasar monetari sejak 1933 apabila kelulusan beberapa siri undang-undang memberikan Presiden kuasa ini secara kecemasan. Sekarang adalah masa untuk membuat perubahan itu kekal (House 1935 ms. 72, 181-183).
Terdapat dua versi rang undang-undang Eccles. Versi asal telah diperkenalkan kepada Kongres sebagai rang undang-undang Dewan Perwakilan Rakyat 5357 (HR 5357) dan rang undang-undang Senat 1715 (S. 1715). Rang undang-undang asal telah ditulis oleh pasukan yang terdiri daripada Eccles -- kemudian berkhidmat sebagai Gabenor Lembaga Rizab Persekutuan -- dan empat kakitangan Fed: Emanuel Goldenweiser, pengarah Bahagian Penyelidikan dan Statistik di Lembaga; Lauchlin Currie, penolong pengarah bahagian yang sama; Encik Wyatt, penasihat am Lembaga; dan Encik Morrill, setiausaha Lembaga (House 1935 ms. 351-2). Pengaruh Currie amat diperhatikan. Falsafah yang mendasari pembaharuan mencerminkan idea yang baru-baru ini diterbitkannya dalam bukunya pada tahun 1934, The Supply and Control of Money in the United States (Senate 1935 p. 438-9).
Walaupun kumpulan kecil ini menerima maklum balas daripada beberapa ahli Pentadbiran Roosevelt, Eccles tidak meminta maklum balas daripada ahli Lembaga Rizab Persekutuan, Jawatankuasa Pasaran Terbuka Persekutuan, atau Majlis Penasihat Persekutuan; Senator atau Ahli Kongres atau kakitangan mereka; profesional kawal selia atau penggubal dasar dalam kerajaan persekutuan atau negeri; ahli akademik; ahli perniagaan; atau jurubank (House 1935 hlm. 351-3, Senat 1935 hlm. 550, 564). Kecuali Eccles sendiri, ahli Lembaga Fed tidak melihat rang undang-undang itu sehingga ia "dibentangkan [kepada Kongres] dan dicetak" (Senate 1935 ms. 554).
Rang undang-undang asal Eccles mencadangkan meletakkan penggubalan dasar monetari di bawah kawalan pentadbiran dengan menstruktur semula FOMC. FOMC akan terdiri daripada ketua Lembaga Rizab Persekutuan (kemudian dipanggil gabenor) yang akan berkhidmat sebagai pengerusi jawatankuasa itu, dua lagi ahli Lembaga Fed (secara teorinya mungkin termasuk Setiausaha Perbendaharaan dan Pengawal Mata Wang, kedua-duanya pada masa itu duduk ex officio di Lembaga Fed), dan ketua (kemudian dipanggil gabenor) dua bank Rizab Persekutuan (Senate 1935 ms.196, 313, 395, 535). Jawatankuasa ini akan mempunyai kuasa untuk merangka dan melaksanakan operasi pasaran terbuka untuk keseluruhan Sistem Fed. Rang undang-undang Eccles memberi Lembaga kuasa untuk menentukan keperluan rizab (iaitu pecahan deposit bank ahli yang mesti didepositkan semula sebagai rizab di bank Rizab Persekutuan) dan kadar diskaun. Cadangan-cadangan ini akan menumpukan membuat keputusan mengenai isu monetari yang -- sehingga masa itu -- telah dipecahkan antara Lembaga Pengarah dan ketua-ketua Bank Rizab Persekutuan, kecuali untuk keperluan rizab, yang ditentukan oleh Kongres dan ditetapkan dalam statut.
RUMAH DAN SENAT BERKATA
Dewan Rakyat mengadakan perbicaraan mengenai rang undang-undang Eccles awal dari 21 Februari hingga 8 April. Apabila Eccles memberi keterangan, beliau memperkenalkan beberapa siri pindaan yang ditulisnya sendiri, yang mengubah banyak aspek cadangan yang telah dikemukakannya beberapa minggu sebelumnya. Pindaan itu menumpukan lagi penggubalan dasar monetari. Lembaga Fed menerima kuasa ke atas ketiga-tiga tuas dasar monetari -- operasi pasaran terbuka, pinjaman diskaun dan keperluan rizab. FOMC akan digantikan dengan jawatankuasa penasihat yang terdiri daripada wakil 5 daripada 12 bank Rizab Persekutuan, yang boleh mengesyorkan polisi kepada Lembaga Pengarah, tetapi yang tidak akan mengundi atau mempunyai kuasa lain ke atas penggubalan dasar kewangan (Senate 1935 p. 699, House 1935 hlm 181-3).
Sebilangan besar Dewan nampaknya menyokong kecenderungan Eccles untuk mengukuhkan lagi kawalan di tangan orang yang terikat secara langsung kepada presiden, dan Dewan Perwakilan Rakyat meluluskan rancangan Eccles, kebanyakannya dalam bentuk yang disyorkannya. Isu itu kemudiannya diserahkan kepada Senat.
Senat mengadakan perbicaraan dari 19 April hingga 3 Jun mengenai rang undang-undang asal Eccles dan versi pindaan yang meluluskan Dewan. Daripada merujuk kepada undang-undang yang telah diluluskan daripada Dewan sebagai "rang undang-undang pentadbiran," Carter Glass bersusah payah untuk menyatakan "ia adalah rang undang-undang Gabenor Eccles" (Senate 1935 p. 357).
Jawatankuasa Kecil Senat yang dipengerusikan oleh Glass – salah satu penaja utama Akta Rizab Persekutuan asal dan penyumbang kepada kebanyakan perundangan monetari, perbankan dan kewangan yang meluluskan Kongres antara 1913 dan 1935 – memanggil barisan tokoh untuk meneliti rancangan Eccles. Saksi mengambil pandangan berbeza tentang faedah memusatkan pembuatan keputusan di FOMC. Walaupun kebanyakannya memihak kepada pemusatan, hampir semua mengkritik pempolitikan pembuatan dasar dalam badan yang berpegang kepada Presiden Amerika Syarikat. Pengkritik termasuk ramai ahli Lembaga Rizab Persekutuan dan Majlis Penasihat Persekutuan, pengarah banyak Bank Rizab Persekutuan, ketua Persatuan Bank-bank Amerika, dan juga Setiausaha Perbendaharaan, Henry Morgenthau, yang pada masa itu juga Pengerusi Rizab Persekutuan Lembaga dan orang kepercayaan peribadi Presiden Franklin Roosevelt.
Morgenthau berhujah bahawa dia ingin mempunyai kuasa kewangan "tertumpu kepada sebuah agensi Kerajaan yang bebas (Senate 1935 p. 505)." Agensi itu harus beroperasi secara bebas daripada "semua pengaruh luar – sama bebas seperti yang anda boleh buat …. [seperti] Mahkamah Agung … bebas daripada Presiden. … Tiada ahli lembaga boleh disingkirkan kecuali melalui pemecatan" (Senate 1935 p. .506). Morgenthau mengesyorkan membentuk agensi ini dengan memiliknegarakan bank Rizab Persekutuan.
Frank Vanderlip, bekas Penolong Setiausaha Perbendaharaan, bekas Presiden National City Bank of New York (Citibank hari ini), dan penyumbang kepada Akta Rizab Persekutuan yang asal pada 1913, turut menyokong pemusatan kuasa monetari, walaupun beliau meragui kesesuaian perlembagaan cadangan Eccles. dan menyatakan bahawa ia "harus secara asasnya ditulis semula" (Senate 1935 p. 916). Vanderlip berhujah bahawa Kongres harus memastikan kepimpinan Fed "tidak boleh disingkirkan oleh Presiden, dan tidak boleh tertakluk kepada tekanan politik, dan pastinya tidak tertakluk kepada tekanan perniagaan" (Senate 1935 p. 917). Setiausaha Perbendaharaan dan Pengawal Mata Wang harus disingkirkan daripada lembaga pengarah pihak berkuasa monetari, yang harus terdiri daripada lelaki yang berintegriti dan berpengalaman.
Adolph Miller, ahli Lembaga Rizab Persekutuan sejak penubuhannya pada 1914, turut menyokong peralihan ke arah pemusatan kuasa kewangan (Senate 1935 ms 750-1). Struktur asal Fed membahagikan kuasa dan tanggungjawab di kalangan Bank Rizab Persekutuan, menjadikannya sukar untuk membezakan siapa "ejen yang bertanggungjawab," dan menyebabkan penggubalan dasar terdedah kepada dipengaruhi oleh kepentingan khas (Senate 1935 p. 687). Miller mengkritik subordinasi dasar monetari kepada Presiden. Miller takut "kawalan politik" dan juga "kawalan jurubank" (Senate 1935 p. 687). Beliau percaya Lembaga Rizab Persekutuan perlu "bebas" dengan ahli yang menganggap perkhidmatan "sebagai tanggungjawab awam yang besar yang dijalankan kepada orang ramai dan bukannya kepada seorang pegawai pentadbiran hari ini" (Senate 1935 p. 729-30). Miller mencadangkan banyak ciri institusi yang diterima pakai pada tahun 1935 yang menjadi asas kemerdekaan Fed hari ini. Ini termasuk memecat Setiausaha Perbendaharaan dan Pengawal Mata Wang daripada Lembaga Rizab Persekutuan, menukar nama organisasi itu kepada The Board of Governors of the Federal Reserve System (Senate 1935 p. 754), menetapkan keanggotaan Lembaga seramai tujuh orang (Senate 1935). hlm. 758), dan menulis ke dalam undang-undang peruntukan bahawa ahli Lembaga Gabenor boleh diberhentikan hanya "atas sebab."
Semasa perbicaraan, Senat memanggil 60 saksi. Hampir semua mengkritik cadangan Eccles untuk meletakkan Presiden mengawal dasar monetari dan menyokong kebebasan politik untuk bank pusat. Saksi mencadangkan cara untuk menghalang ahli politik daripada mempengaruhi dasar monetari. Senator mengambil idea yang mereka suka dan bertanya kepada saksi kemudian apa yang mereka fikirkan tentang mereka. Contohnya ialah idea Miller untuk menukar nama Lembaga Rizab Persekutuan kepada Lembaga Gabenor Sistem Rizab Persekutuan. "Gabenor" ialah istilah tradisional untuk ketua pegawai eksekutif sebuah bank negara atau pusat. Bank of England mempunyai seorang gabenor. Begitu juga dengan bank pusat lain di Eropah. Dari 1914 hingga 1935, Sistem Rizab Persekutuan mempunyai 13 gabenor: ketua setiap 12 bank Fed dan ketua Lembaga Fed di Washington. Miller berpendapat bahawa untuk menyerlahkan peralihan kuasa kepada Lembaga daripada Bank Rizab, semua ahli Lembaga Pengarah harus mempunyai gelaran "gabenor" dan nama lembaga itu sendiri harus mengandungi perkataan "gabenor." McAdoo kemudian mencadangkan untuk melabelkan semula ketua-ketua bank serantau -- yang telah dipanggil gabenor - sebagai sesuatu yang lain. Perbincangan kemudian membawa kepada idea untuk memberi mereka gelaran presiden, yang merupakan gelaran tradisional untuk ketua bank perdagangan.
FOKUS TERTENTU: KUASA PRESIDEN MEMECAHKAN AHLI LEMBAGA FED
Senator dan saksi membincangkan secara terperinci bagaimana untuk menghalang Presiden daripada memecat ahli Lembaga kerana pertikaian dasar semata-mata. Winthrop Aldrich, pengerusi Chase National Bank dan anak kepada Nelson Aldrich yang telah menerajui usaha awal suku abad lebih awal untuk mewujudkan apa yang menjadi Fed, mencadangkan mengehadkan pemecatan kepada kes di mana ahli Lembaga Pengarah "menjadi tidak berupaya secara kekal atau tidak cekap, atau bersalah kerana mengabaikan kewajipan, atau melakukan penyelewengan dalam jawatan, atau apa-apa jenayah atau kelakuan yang melibatkan keburukan moral, dan tanpa sebab lain dan bukan dengan cara lain kecuali dengan pemecatan (Senate 1935 ms. 396-7)." Vanderlip berhujah bahawa ahli lembaga Fed "tidak boleh ditanggalkan oleh Presiden" (Senate 1935 p. 917). Morgenthau berhujah bahawa tiada ahli lembaga Fed harus disingkirkan kecuali oleh Kongres melalui pemecatan, sama seperti ahli Mahkamah Agung (Senat 1935 p. 506). William McAdoo, Senator dari California yang pernah menjadi Setiausaha Perbendaharaan semasa Fed diasaskan 22 tahun sebelum ini, bersetuju dengan perkara ini, walaupun analoginya adalah dengan penyingkiran hakim persekutuan secara Kongres (Senat 1935 p. 755). Miller menggemari frasa "tiada seorang pun ahli Lembaga boleh dilucutkan jawatannya sepanjang tempoh dia dilantik ... kecuali untuk penyelewengan" (Senate 1935 p. 754).
Perbincangan lanjutan semasa pendengaran Senat berlaku, sebahagiannya, disebabkan ketidakpastian tentang undang-undang. Pada tahun 1926, Mahkamah Agung memutuskan dalam Myers lwn. Amerika Syarikat, (272 US 52) bahawa Presiden mempunyai kuasa tunggal untuk memecat pegawai cabang eksekutif dan bahawa sekatan ke atas kuasa Presiden untuk memecat adalah tidak berperlembagaan. Pada 1 Mei 1935, semasa Senat membahaskan Rang Undang-undang Eccles, Mahkamah Agung mendengar hujah dalam Humphrey's Executor lwn Amerika Syarikat, yang membimbangkan persoalan sama ada Presiden boleh memecat pemimpin agensi persekutuan bebas atas sebab selain daripada yang dibenarkan oleh Kongres. . Keadaan yang berbeza antara kedua-dua kes itu ialah Humphrey adalah ahli Suruhanjaya Perdagangan Persekutuan (FTC) – sebuah agensi bebas, tidak seperti Fed – manakala Myers membimbangkan kuasa Presiden ke atas pekerja dalam cabang eksekutif itu sendiri. Senator dan saksi membincangkan kes-kes ini, sama ada mereka fikir Myers atau Wasi Humphrey memohon, dan sama ada Mahkamah Agung akan mencari wasi Humphrey. Kebanyakan pemikiran (a) Pelaksana Humphrey memohon kepada Fed; (b) Mahkamah Agung akan mencari pelaksana Humphrey, bermakna Kongres boleh mengehadkan keupayaan Presiden untuk memecat kakitangan daripada agensi seperti FTC atau Fed; dan (c) Dewan Negara harus menunggu sehingga mahkamah mengeluarkan keputusannya dalam kes Pelaksana Humprey sebelum memuktamadkan bahasa dalam perundangan. Mahkamah Agung mengumumkan keputusannya dalam kes itu pada 27 Mei, berhampiran penghujung perbicaraan Senat, dan saksi tidak lama kemudian mencatatkan kaitannya untuk kebebasan Rizab Persekutuan (Senate 1935 p. 998).
Perbincangan ini menimbulkan isu yang berkaitan dan mengejutkan. Dari penubuhan Fed pada 1913 hingga 1933, ahli Lembaga Fed yang dilantik dan disahkan oleh Senat berkhidmat untuk tempoh tetap "melainkan disingkirkan lebih awal atas sebab oleh Presiden." Akta Perbankan 1933, bagaimanapun, mengeluarkan frasa "untuk sebab" daripada undang-undang (Senate 1935 ms. 396). Aldrich membangkitkan isu ini semasa keterangannya. Eccles telah memberitahu Aldrich bahawa dia tidak menyedari peruntukan itu telah dialih keluar, dan Aldrich berkata dia percaya ahli Lembaga yang lain juga tidak sedar. Glass berkata dia "Saya mesti telah tidur apabila ia disingkirkan daripada perbuatan itu. Saya tidak ingat mengenainya." Aldrich menjawab bahawa perubahan yang tidak disedari menggambarkan bahaya "perundangan yang tergesa-gesa." Glass membalas, "Saya tidak tahu bahawa ia adalah kerana tindakan tergesa-gesa. Ia mungkin disebabkan oleh tindakan rahsia" (Senate 1935 p. 398). Transkrip menunjukkan Glass tidak menyedari perubahan itu, kerana pada awal perbicaraan dia memberitahu dua saksi bahawa mengikut undang-undang semasa Presiden boleh memecat ahli Lembaga Fed hanya "untuk sebab" (Senate 1935 ms. 92, 206).
ECCLES MENGGALI DALAM
Eccles mempertahankan cadangannya sebagai keterangan di hadapan Senat. Beliau menyatakan bahawa "terdapat banyak perbincangan mengenai fakta bahawa ini menjadikan Lembaga sebagai lembaga yang lebih politik" (Senate 1935 p. 282). Beliau menegaskan, bagaimanapun, bahawa ini tidak berlaku. Lembaga adalah dan akan sentiasa berpolitik. Walaupun Presiden tidak mempunyai kuasa undang-undang untuk memecat ahli Lembaga Pengarah, tiada seorang pun yang akan kekal dalam Lembaga Pengarah jika Presiden Amerika Syarikat ingin melantik orang lain sebagai gantinya. … Nampaknya saya tidak penting sama ada Gabenor mempunyai atau tidak mempunyai hak teknikal untuk kekal dalam Lembaga Pengarah, jika Presiden lebih suka mempunyai orang lain sebagai Gabenor, kerana tiada orang yang layak untuk jawatan itu akan memilih untuk kekal dalam jawatan ini. keadaan (Senat 1935 hlm. 282). Ini hampir tidak menandakan Eccles sebagai santo penaung kemerdekaan Fed.
Dalam keterangan awal di hadapan Dewan, Eccles membincangkan persoalan sama ada kemungkinan pekerjaan ketua Lembaga Fed harus dihadkan (House 1935 ms. 190-2). Isu ini ternyata berkaitan dengan soal kawalan presiden.
Eccles menyatakan bahawa, di bawah undang-undang semasa ketika itu, ketua Lembaga Pengarah mempunyai tempoh tertentu sebagai gabenor Lembaga dan tempoh berasingan sebagai ahli Lembaga. Tempoh mereka sebagai ahli biasanya berakhir beberapa tahun selepas tempoh mereka sebagai gabenor. Ini merumitkan kembalinya gabenor ke kehidupan peribadi, kerana peruntukan dalam Akta Rizab Persekutuan melarang bekas ahli Lembaga Fed daripada bekerja untuk institusi kewangan selama dua tahun melainkan mereka telah menamatkan tempoh penuh. Tujuan peruntukan ini adalah untuk menghalang pintu pusingan, di mana individu berpindah dengan pantas daripada Lembaga Fed kepada industri perbankan, yang mungkin memberi ganjaran kepada mereka dari segi kewangan untuk keputusan dasar yang telah mereka buat semasa memegang jawatan. Eccles mencadangkan bahawa jika seseorang individu meletak jawatan sebagai ahli Lembaga Pengarah serta-merta selepas mereka berhenti menjadi gabenor Lembaga, larangan dua tahun itu diketepikan, supaya mereka boleh serta-merta bekerja dalam industri perkhidmatan kewangan. Jika tidak, Eccles berkata, gabenor tanpa pendapatan swasta yang besar boleh dipaksa atas sebab kewangan untuk kekal dalam Lembaga Pengarah, mengehadkan keupayaan Presiden untuk meletakkan tuas dasar monetari di tangan rakyatnya sendiri. Kongres akhirnya menolak cadangan ini daripada Eccles, dan larangan dua tahun itu kekal sehingga hari ini untuk semua ahli Lembaga Gabenor.
PERUBAHAN STRUKTUR UTAMA LAIN
Akta Perbankan 1935 menambah banyak peruntukan yang melindungi pemimpin Rizab Persekutuan daripada tekanan politik. Ahli Lembaga Pengelola berkhidmat selama 14 tahun, berperingkat-peringkat sehingga satu penggal tamat pada 31 Januari setiap tahun genap. Seseorang ahli boleh terus berkhidmat selepas tamat tempoh mereka sehingga pengganti mereka telah disahkan oleh Senat. Presiden mencalonkan Pengerusi Lembaga daripada kalangan ahli Lembaga, dan orang itu menerima tempoh 4 tahun yang bermula pada tarikh pengesahan mereka. Ahli Lembaga Gabenor boleh disingkirkan hanya "atas sebab." Ketua-ketua Bank Rizab Persekutuan, yang kini dilabelkan sebagai presiden, berkhidmat selama 5 tahun. Lembaga pengarah setiap bank Fed melantik mereka, tertakluk kepada kelulusan Lembaga Gabenor. FOMC membuat keputusan utama berkenaan dasar monetari. Jawatankuasa ini memilih pengerusi dan naib pengerusi sendiri. Dua belas ahli pengundiannya terdiri daripada pengerusi Lembaga Pengarah, enam ahli Lembaga Gabenor yang lain, Presiden Fed New York dan Presiden empat bank Fed lain secara bergilir-gilir. Presiden bank Fed yang lain berkhidmat sebagai peserta bukan mengundi (tetapi secara teknikalnya bukan "ahli" dalam tahun apabila mereka tidak mengundi). Strukturnya ditetapkan sedemikian supaya seorang Presiden Amerika Syarikat tidak boleh melantik majoriti FOMC jika ahli Lembaga Gabenor memenuhi tempoh penuh mereka.
TAMAT CERITA
Jadi, pandangan biasa Eccles sebagai tribune kemerdekaan Fed adalah salah. Tetapi bagaimana dengan keputusannya untuk terus berkhidmat sebagai ahli biasa Lembaga Gabenor dari 1948 hingga 1951? Adakah ini satu kes Eccles "membuang" kerana Truman gagal mencalonkannya semula sebagai kerusi?
Hampir tidak begitu.
Eccles berkhidmat sebagai Gabenor terakhir Lembaga Simpanan Persekutuan dan Pengerusi pertama Lembaga Gabenor, walaupun beliau tidak bersetuju dengan strukturnya. Beliau berkhidmat sebagai pengerusi untuk seluruh Pentadbiran Roosevelt, kekal sebagai pelaksana setia program kewangan Presiden, dan percaya itu adalah peranan yang sesuai untuk seseorang dalam kedudukannya. Roosevelt melantik semula Eccles sebagai Pengerusi pada 1940 dan 1944.
Apabila Roosevelt meninggal dunia pada tahun 1945, Naib Presiden, Harry Truman, menjadi Presiden. Menepati kata-katanya, Eccles menawarkan untuk meletakkan jawatan dan memberitahu Truman bahawa ia adalah "perasaannya bahawa Pengerusi, yang dilantik oleh Presiden, harus berkhidmat atas keredaan Presiden." Truman menolak tawaran Eccles, memberitahunya bahawa "tidak ada sesiapa yang saya [Truman] ingin lantik sebagai ganti anda," dan meminta Eccles untuk melengkapkan tempohnya sebagai Pengerusi (Truman 1948).
Pada tahun 1948, apabila penggal ketiganya sebagai pengerusi tamat, Eccles menulis kepada Truman bahawa "Saya tidak mengubah keyakinan saya bahawa Pengerusi Lembaga ini harus berkhidmat atas kehendak Presiden, dan saya berusaha untuk memasukkan peruntukan sedemikian dalam Perbankan. Akta 1935." (Pengkhotbah 1948). Kali ini, Truman bersetuju. Dia memberitahu Eccles bahawa dia kini ingin melantik kepada Lembaga Gabenor seorang ahli baru yang akan dilantik sebagai Pengerusi. Keputusan ini, tulis Truman, tidak menggambarkan kekurangan keyakinan sepenuhnya terhadap anda, atau rasa tidak puas hati dalam apa-apa hal dengan perkhidmatan awam anda, atau perselisihan faham tentang dasar kewangan atau pengurusan hutang, atau dengan tindakan rasmi yang diambil oleh Lembaga di bawah pengerusi anda. Semua yang biasa dengan rekod anda mengiktiraf pengabdian anda kepada kebajikan awam dan sifat konstruktif yang menjadi ciri kepimpinan anda dalam Sistem Rizab Persekutuan (Truman 1948).
Truman menggesa Eccles untuk "kekal sebagai ahli Lembaga dan menerima jawatan Naib Pengerusi supaya manfaat pengalaman panjang dan pertimbangan anda akan terus tersedia dan supaya anda boleh meneruskan cadangan perundangan yang kini belum selesai di Kongres (Truman 1948). " Eccles kekal dalam Lembaga Pengarah, pada mulanya menerima tetapi kemudiannya menolak jawatan Naib Pengerusi.
Di sebalik semua itu, mungkin ada benarnya mitos Eccles sebagai pengasas Fed moden yang bebas. Ironinya, cadangan Eccles bahawa Fed harus berfungsi sebagai alat kewangan yang dikawal oleh Presiden boleh membantu, pada akhirnya, untuk mengekalkan kebebasan institusi. Perdebatan Kongres mengenai cadangan Eccles meninggalkan rekod besar tentang niat Kongres apabila ia membentuk Fed moden. Rekod itu jelas mendedahkan bahawa Kongres mahu tangan Presiden jauh daripada tunjang dasar monetari. Rekod ini mungkin menjadi bukti penting sekiranya timbul pertikaian mengenai niat Kongres dan maksud Akta Rizab Persekutuan.