ครอบครัวที่มีรายได้ครัวเรือน 40% ล่างสุด (B40) แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการฟื้นตัวอย่างน่าทึ่งเมื่อเผชิญกับความยากลำบาก รวมถึงในช่วงการระบาดของโควิด-19 ในปี 2020 และ 2021 อย่างไรก็ตาม มีจำนวนไม่น้อยที่จมดิ่งลงไปในความยากจนเนื่องจากไม่สามารถฟื้นตัวทางการเงินจากการสูญเสียรายได้และงานได้

นอกจากนั้น กลุ่มรายได้ครัวเรือน 40% กลาง (M40) จำนวน 20% ได้ย้ายลงมาอยู่ในกลุ่ม B40 เนื่องจากรายได้ลดลง (ข้อมูลนี้ใช้ข้อมูลจากรายงานการสำรวจรายได้ครัวเรือนและสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานปี 2020 โดยกรมสถิติ หรือ DOSM)

ดังนั้น ฉันสามารถพูดได้อย่างปลอดภัยว่าความยากจน การขาดแคลนเงินทุน และราคาที่พุ่งสูงขึ้นกำลังทำให้ผู้คนโกรธและหงุดหงิด เพื่อความยุติธรรม รัฐบาลมาดานีได้พยายามต่างๆ เพื่อลดความเหลื่อมล้ำและความยากจนในช่วงสองปีที่ผ่านมา แม้ว่าความคิดริเริ่มเหล่านี้จะดี แต่ก็ไม่ได้ตอบสนองความต้องการของผู้คนเท่าไรนัก ปัญหาที่เพิ่มมากขึ้นเรียกร้องให้มีการดำเนินการอย่างทันท่วงทีและมีประสิทธิผลมากขึ้น

ความรุนแรงของความยากจนที่เพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะในเขตเมือง และเสียงรบกวนที่เพิ่มมากขึ้นในประเทศ สามารถแก้ไขได้ หากนโยบายในปัจจุบันและการนำไปปฏิบัติมีเป้าหมายในการเพิ่มค่าจ้างจริงและความช่วยเหลือด้านเงินแก่กลุ่มที่เปราะบาง

ความยากจนและการถูกละเลย

การศึกษาวิจัยของยูนิเซฟ 2 เรื่องชื่อ Families on the Edge (2021-2022) และ Living on the Edge (2023) ซึ่งครอบคลุมครอบครัวที่มีรายได้น้อยจำนวน 500 และ 755 ครอบครัวตามลำดับ รวมถึงครอบครัวที่นำโดยผู้หญิงจำนวน 225 ครอบครัว แสดงให้เห็นว่าสภาพความยากจนที่เสื่อมถอยลง การศึกษาวิจัยเหล่านี้มุ่งเน้นไปที่การต่อสู้ดิ้นรนและความท้าทายในชีวิตประจำวันของพวกเขา โดยให้ภาพที่ชัดเจนยิ่งขึ้นเกี่ยวกับสถานการณ์ความยากจนในเขตเมืองของมาเลเซีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มครัวเรือนที่มีรายได้น้อย

จากการศึกษาพบว่า:

ครัวเรือน 8 ใน 10 ประสบปัญหาในการหาเงินซื้อของจำเป็น ซึ่งสถานการณ์ดังกล่าวเลวร้ายลงเมื่อเทียบกับช่วงที่มีการระบาดของโควิด-19 โดยครัวเรือนที่นำโดยผู้หญิงได้รับผลกระทบเป็นพิเศษ โดย 7 ใน 10 ครัวเรือนประสบปัญหาในการหาเงินมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน และ 6 ใน 10 ครัวเรือนไม่มีเงินออม

แม้ว่าอัตราการจ้างงานจะเพิ่มขึ้น แต่ในทางกลับกัน ชาวมาเลเซียจำนวนมากกลับกลายเป็นคนจนลง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความไม่เพียงพอของค่าจ้างในปัจจุบันที่จะตอบสนองค่าครองชีพที่สูงขึ้น และเน้นย้ำถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการปฏิรูปค่าจ้างอย่างครอบคลุมเพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนจะมีมาตรฐานการครองชีพที่เหมาะสม

เด็ก ๆ ในครอบครัวที่มีรายได้น้อยเป็นกลุ่มที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด โดยมากกว่าครึ่งหนึ่ง (52%) กินอาหารน้อยกว่าสามมื้อต่อวัน ซึ่งถือเป็นอัตราที่สูงกว่าอัตรา 45% ที่รายงานก่อนเกิดโรคระบาด

การบริโภคอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพเพิ่มขึ้น โดยมีรายงานว่า 46% รับประทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมากขึ้นเมื่อเทียบกับ 2 ปีก่อนในช่วงที่มีการระบาด

สถานการณ์ความยากจนที่เลวร้ายลงนี้ ซึ่งยูนิเซฟได้ชี้ให้เห็นนั้น เป็นผลมาจากการศึกษาครั้งก่อนของธนาคารโลกในปี 2019 ซึ่งแสดงให้เห็นว่าครัวเรือนที่มีรายได้น้อย 7 ใน 10 ครัวเรือนในมาเลเซียต้องดิ้นรนเพื่อให้มีเงินออมเพียงพอต่อความต้องการขั้นพื้นฐานรายเดือน และ 6 ใน 10 ครัวเรือนไม่มีเงินออม

ดังนั้น จริงๆ แล้ว ไม่ได้เกี่ยวกับเงินที่รัฐบาลมาดานีใช้ แต่เป็นเรื่องวิธีใช้เงินต่างหาก

ฟื้นฟูโครงการอาหารฟรีสำหรับเด็กนักเรียน

ผลการศึกษาของ UNICEF แสดงให้เห็นว่าครัวเรือนที่มีผู้หญิงเป็นผู้นำจำนวน 225 ครัวเรือนซึ่งมีลูกอาศัยอยู่ภายใต้ความยากจนข้นแค้น จากข้อมูลของกระทรวงสาธารณสุข ในช่วงปลายปี 2023 เด็กๆ ในครัวเรือนเหล่านี้มักอดอาหาร และร้อยละ 30 ประสบปัญหาการเจริญเติบโตที่ชะงักงัน

ปัญหานี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะในมาเลเซียเท่านั้น ตัวอย่างเช่น โครงการอาหารกลางวันเป็นโครงการอาหารกลางวันของโรงเรียนในอินเดียที่ออกแบบมาเพื่อปรับปรุงสถานะทางโภชนาการของเด็กวัยเรียนทั่วประเทศ

สถานการณ์ดังกล่าวยังซ้ำเติมด้วยรายงานที่ระบุว่าผู้ประกอบการโรงอาหารโรงเรียน 10,000 รายในมาเลเซียคาดว่าจะปรับขึ้นราคาอาหาร 50% ในปีหน้า เห็นได้ชัดว่ามีความจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องแก้ไขปัญหานี้

รายงานของกระทรวงศึกษาธิการในปี 2019 ระบุว่าโครงการอาหารเช้าฟรีในโรงเรียนที่เสนอมาดังกล่าวจะส่งผลดีต่อเด็กนักเรียนระดับประถมศึกษาจำนวน 2.7 ล้านคนทั่วประเทศในปี 2020 โดยมีค่าใช้จ่ายประมาณ 800 ล้านริงกิตถึง 1.67 พันล้านริงกิต

เพื่อให้มั่นใจว่าเด็ก B40 จะได้รับประทานอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ รัฐบาลควรร่วมมือกับบริษัทที่เชื่อมโยงกับรัฐบาลเพื่อฟื้นฟูโครงการอาหารฟรีในโรงเรียน ที่นี่ ผู้ประกอบการในท้องถิ่น รวมถึงผู้หญิง สามารถมีส่วนร่วมในการจัดเตรียมอาหารให้กับโรงเรียนในท้องถิ่น โครงการอาหารสามารถสร้างผู้ประกอบการในท้องถิ่นและงาน รวมถึงความต้องการอาหารและผักในท้องถิ่น และทั้งหมดนี้สามารถสร้างผลคูณทวีในเศรษฐกิจในท้องถิ่นได้

นายกรัฐมนตรีกล่าวว่างบประมาณปี 2025 จะเน้นที่การแก้ไขปัญหาค่าครองชีพ ข่าวนี้ถือเป็นข่าวดีอย่างยิ่ง แต่สิ่งสำคัญคือต้องแน่ใจว่างบประมาณดังกล่าวครอบคลุมถึงการสนับสนุนการจัดเตรียมอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการให้กับเด็กนักเรียนด้วย

เงินอุดหนุนถอยหลัง

จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องคิดทบทวนเป้าหมายการอุดหนุนเพื่อให้แน่ใจว่าสิทธิประโยชน์จะไปถึงผู้ที่ต้องการมากที่สุด โดยต้องแก้ไขความไม่เท่าเทียมกันทางภาษีที่สำคัญในนโยบายปัจจุบันด้วย

ฉันพูดแบบนี้เพราะเงินอุดหนุนส่วนใหญ่เป็นการถดถอย โดยเป็นประโยชน์ต่อคนรวยมากกว่าคนจน การศึกษาวิจัยของกองทุนการเงินระหว่างประเทศในปี 2019 ชี้ให้เห็นว่าสำหรับเงินอุดหนุนเชื้อเพลิง 100 ริงกิตที่จัดสรรให้กับผู้มีรายได้น้อย ผู้มีรายได้สูงจะได้รับ 35 ริงกิต เมื่อเทียบกับ 24 ริงกิตสำหรับผู้มีรายได้น้อย

ตัวอย่างเช่น ภาษีซื้อรถยนต์ไฟฟ้า (EV) ที่เป็นศูนย์นั้นดึงดูดใจกลุ่มรายได้สูงเป็นหลัก ชาวมาเลเซียจากกลุ่ม B40 มีแนวโน้มที่จะซื้อรถยนต์ราคาประหยัด เช่น Myvi หรือ Axia ซึ่งยังคงต้องเสียภาษีอยู่ ในทางกลับกัน ผู้ที่สามารถซื้อรถยนต์ไฟฟ้าระดับหรู เช่น Tesla หรือ BMW ระดับไฮเอนด์ จะได้รับการยกเว้นภาษี ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความไม่เท่าเทียมกันทางภาษีอย่างมีนัยสำคัญ

นโยบายค่าจ้างก้าวหน้า

นโยบายค่าจ้างแบบก้าวหน้าของรัฐบาลเป็นสิ่งที่น่ายินดี แต่จะต้องมีการพยายามเพิ่มค่าจ้างให้กับคนงานสามล้านคนในภาคส่วนที่ไม่เป็นทางการและเศรษฐกิจแบบชั่วคราว โดยกำหนดระดับค่าจ้างขั้นต่ำที่เฉพาะเจาะจงสำหรับอุตสาหกรรม (Maybank IB Research)

การออกแบบนโยบายค่าจ้างแบบก้าวหน้าในปัจจุบันไม่รวมถึงพนักงานพาร์ทไทม์และพนักงานนอกระบบ ในความเห็นของฉัน พนักงานในภาคส่วนที่ไม่เป็นทางการได้รับค่าจ้างต่ำ ไม่ได้รับค่าจ้างขั้นต่ำ และไม่มีการคุ้มครองทางสังคม เช่น กองทุนสำรองเลี้ยงชีพของพนักงาน (EPF) องค์กรประกันสังคม และการสนับสนุนด้านประกัน

โดยได้รับการสนับสนุนจากการศึกษาของ UNICEF ที่ระบุว่าคนงาน 40% รวมถึงผู้ประกอบอาชีพอิสระ ขาดการคุ้มครองทางสังคมที่จำเป็น และบุคคลที่ประกอบอาชีพอิสระ 92% มีความเสี่ยงต่อภาวะช็อกทางเศรษฐกิจ

ดังนั้น การออกแบบนโยบายค่าจ้างก้าวหน้าควรได้รับการคิดใหม่โดยมุ่งหวังที่จะให้แรงงานในภาคส่วนนอกระบบสามารถหลุดพ้นจากความยากจนและได้รับการคุ้มครองทางสังคมได้ในด้านการเงิน

มุ่งหน้าสู่เศรษฐกิจสีเขียวแบบครอบคลุม

กลับมาที่เรื่องการลดหย่อนภาษีสำหรับผู้เป็นเจ้าของรถยนต์ไฟฟ้ากัน: แม้ว่าความพยายามของรัฐบาลในการเปลี่ยนจากเชื้อเพลิงฟอสซิลมาเป็นพลังงานหมุนเวียนจะเป็นเรื่องสำคัญ แต่ต้องทราบไว้ว่าการลดหย่อนภาษีสำหรับการซื้อรถยนต์ไฟฟ้าจะมีประโยชน์เฉพาะกับคนรวยเท่านั้น เพราะมีเพียงคนรวยเท่านั้นที่สามารถจ่ายเงินเพื่อซื้อรถยนต์ในช่วงราคาสูงได้

รัฐบาลสามารถช่วยติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ในชุมชนยากจน เช่น บ้านราคาถูกและชุมชนชนบทได้ ความพยายามดังกล่าวสามารถสร้างรายได้และลดค่าไฟฟ้าได้ ซึ่งจะช่วยประหยัดเงินได้และอาจช่วยให้พลังงานที่ขับเคลื่อนด้วยแผงโซลาร์เซลล์เติบโตในประเทศ

รัฐบาลไม่จำเป็นต้องมองหาแรงบันดาลใจไกล เนื่องจากโมเดลของ Sime Darby Property Bhd ที่ Elmina จัดหาพลังงานแสงอาทิตย์ให้กับบ้านเรือน โดยนำเสนอกรอบการทำงานที่ปรับขนาดได้สำหรับการตอบสนองความต้องการพลังงานในพื้นที่ชนบทที่ยากจน

การจัดหาแผงโซลาร์เซลล์ช่วยลดความยากจนด้านพลังงาน ช่วยให้ชุมชนชนบทเข้าถึงพลังงานสะอาด และสร้างช่องทางรายได้ใหม่โดยการขายพลังงานส่วนเกินกลับเข้าสู่โครงข่าย

หากเรามองไปทั่วบริเวณคอสเวย์ จะเห็นว่าโครงการ SolarNove ซึ่งรัฐบาลสิงคโปร์ดำเนินการมีเป้าหมายที่จะติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ขนาด 113 เมกะวัตต์ในอาคารที่อยู่อาศัยสาธารณะมากกว่า 1,000 แห่งและสถานที่ของรัฐบาล 100 แห่งในสิงคโปร์ภายในปี 2569

โครงการริเริ่มดังกล่าวจะช่วยให้แน่ใจว่าการเปลี่ยนผ่านไปสู่พลังงานหมุนเวียนเป็นไปอย่างยุติธรรม โดยมีการอุดหนุนแผงโซลาร์เซลล์และโครงการริเริ่มอื่นๆ ที่ครัวเรือนที่มีรายได้น้อยและชุมชนชนบทสามารถเข้าถึงได้

การคุ้มครองทางสังคมสำหรับผู้สูงอายุ

การที่คนมาเลเซียจำนวนมากไม่มีเงินออมเป็นเรื่องที่น่าวิตกกังวลอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะประชากรสูงอายุในมาเลเซียเพิ่มขึ้นอย่างมาก ตามการประมาณการล่าสุดของ DOSM สัดส่วนประชากรที่มีอายุ 65 ปีขึ้นไปเพิ่มขึ้นจาก 7.2% ในปี 2022 เป็น 7.4% ในปี 2023 ซึ่งคิดเป็น 2.5 ล้านคน ลองนึกภาพว่าคนเหล่านี้ไม่มีเงินออมดูสิ เป็นเรื่องที่น่าหดหู่ใจ

ตามคำตอบของรัฐสภาโดยกระทรวงการคลัง ปัญหาเงินออมไม่เพียงพอในกองทุนสำรองเลี้ยงชีพอยู่ในระดับที่รุนแรง โดยมีสมาชิก 6.3 ล้านคนที่มีอายุต่ำกว่า 55 ปีที่มีเงินในบัญชีน้อยกว่า 10,000 ริงกิตในเดือนกันยายน 2023 โดยมีเงินออมน้อยกว่า 10,000 ริงกิต คาดว่าสมาชิกจะมีรายได้จากการเกษียณอายุต่ำกว่า 42 ริงกิตต่อเดือนเป็นระยะเวลา 20 ปี

เนื่องจาก 5.7% ของครัวเรือนมีผู้สูงอายุ 65 ปีขึ้นไปที่อาศัยอยู่ในความยากจนขั้นรุนแรง (กระทรวงเศรษฐกิจ 2022) ฉันจึงเสนอให้ Kumpulan Wang Persaaraan (KWAP) ใช้เงิน 190,000 ล้านริงกิต โดยถือว่ามีเงินสมทบจากกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ 200 ริงกิตต่อเดือน และมีอายุขัย 10 ปีหลังเกษียณอายุ หากพิจารณาจากเงื่อนไขเหล่านี้ หากพวกเขาต้องการเงิน 1,000 ริงกิตต่อเดือน เงินออม 10,000 ริงกิตจะครอบคลุมได้เพียง 83 ริงกิตเท่านั้น

ภาษีทรัพย์สิน

การเก็บภาษีทรัพย์สินจากคนรวยในมาเลเซียจะช่วยเพิ่มรายได้ให้กับโครงการคุ้มครองทางสังคมและสวัสดิการที่เสนอทั้งหมดนี้

ตัวอย่างเช่น บุคคลที่ร่ำรวยที่สุด 50 อันดับแรกของมาเลเซียมีทรัพย์สินสุทธิรวมกัน 390,000 ล้านริงกิต ซึ่งเกือบจะเท่ากับงบประมาณแผ่นดิน การเก็บภาษีทรัพย์สิน 2% จากทรัพย์สินรวมของพวกเขาอาจสร้างรายได้ภาษี 7,600 ล้านริงกิต และการเก็บภาษี 2.56% จะทำให้มีรายได้ 10,000 ล้านริงกิต

แล้วมีวิธีใดที่จะจัดการกับเสียงรบกวนนี้หรือไม่ หรือจะพูดอีกอย่างก็คือความโกรธและความหงุดหงิดของคนส่วนใหญ่ในสังคมมาเลเซีย มีอยู่แน่นอน แต่สุดท้ายแล้ว ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับเจตจำนงทางการเมือง

มหาเศรษฐีส่วนใหญ่มักได้รับเงินอุดหนุนและการสนับสนุนจากรัฐบาลสำหรับธุรกิจของตน ตัวอย่างเช่น ในปี 2015 อีลอน มัสก์ได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลประมาณ 4.9 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ในบริบทของมาเลเซีย สัญญาซื้อขายไฟฟ้ารุ่นแรกสำหรับผู้ผลิตไฟฟ้าอิสระ เช่น โรงไฟฟ้า Paka ของบริษัท YTL Power International Bhd มีผลตอบแทนจากการลงทุน 20% จึงสมควรแล้วที่พวกเขาจะคืนความมั่งคั่งที่สะสมไว้เพื่อให้บริการสาธารณะที่ดีขึ้น

ที่มา: Theedgemarkets

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ฟอรัมเศรษฐกิจโลกได้เปิดตัวแพลตฟอร์มดิจิทัลที่ระบุมาตรการนโยบาย 100 ประการ กลไกทางการเงิน และโซลูชั่นการลดความเสี่ยงใน 47 เศรษฐกิจเกิดใหม่และกำลังพัฒนา

คู่มือดังกล่าวรู้จักกันในชื่อ Playbook of Solutions ซึ่งรวบรวมโดยเครือข่ายเพื่อระดมการลงทุนเพื่อพลังงานสะอาดในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนา (Global South) โดยเปิดตัวในการประชุมประจำปีของ WEF ที่เมืองดาวอสในเดือนมกราคม

ตลาดเกิดใหม่และเศรษฐกิจกำลังพัฒนาจะคิดเป็น 90 เปอร์เซ็นต์ของการเติบโตของความต้องการพลังงานทั่วโลกภายในปี 2578 ตามรายงานของสำนักงานพลังงานระหว่างประเทศและสถาบันการเงินระหว่างประเทศ

อย่างไรก็ตาม ประเทศเหล่านี้ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของประชากรส่วนใหญ่ของโลกมีสัดส่วนการลงทุนในพลังงานสะอาดไม่ถึงหนึ่งในห้าของทั่วโลก รายงานระบุ

เพื่อเร่งการเปลี่ยนผ่านไปสู่พลังงานสะอาดและพลังงานหมุนเวียนสามเท่าภายในปี 2030 การลงทุนเฉลี่ยต่อปีในพลังงานหมุนเวียนจะต้องสูงถึงอย่างน้อย 1.7 ล้านล้านดอลลาร์ภายในปี 2030 รายงานดังกล่าวระบุ

ด้วยแนวคิดนี้ Playbook of Solutions มีเป้าหมายที่จะให้คำแนะนำแก่รัฐบาล สถาบันการเงิน และบริษัทพลังงานเกี่ยวกับแนวทางในการระดมทุนสำหรับโครงการเปลี่ยนผ่านด้านพลังงานในตลาดเกิดใหม่

นอกจากนี้ยังเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการดำเนินนโยบายแนวทางหลายแง่มุม การลดความเสี่ยงด้วยเครื่องมือ และกลไกการจัดหาเงินทุนที่สร้างสรรค์ เพื่อปลดล็อกเงิน 1.7 ล้านล้านดอลลาร์ที่จำเป็นในประเทศกำลังพัฒนาทั่วโลก

Roberto Bocca หัวหน้าศูนย์พลังงานและวัสดุของ WEF กล่าวกับ Arab News ว่า “ภูมิภาค MENA แสดงให้เห็นถึงความก้าวหน้าอย่างน่าทึ่งในการเปลี่ยนผ่านด้านพลังงานในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา”

เขากล่าวว่า ตามดัชนีการเปลี่ยนผ่านด้านพลังงานล่าสุดของ WEF คะแนนการเปลี่ยนผ่านด้านพลังงานของภูมิภาคโดยรวมเพิ่มขึ้นร้อยละ 7 "โดยมีความพร้อมในการเปลี่ยนผ่านเพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 22"

ความก้าวหน้าครั้งนี้ “สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญและประสิทธิผลของการนำนโยบายและกลยุทธ์ที่ผสมผสานอย่างครอบคลุมมาปฏิบัติเพื่อปลดล็อกการลงทุนในพลังงานสะอาด” และคู่มือฉบับใหม่นี้ “แสดงให้เห็นเครื่องมือและมาตรการต่างๆ สำหรับการบรรลุเป้าหมายนี้” เขากล่าว

คู่มือนี้ยังเน้นถึงเรื่องราวความสำเร็จของสี่ประเทศ ได้แก่ อียิปต์ อินเดีย ชิลี และบราซิล และวิธีการที่พวกเขาระดมทุนหลายพันล้านจากพลังงานสะอาดผ่านการผสมผสานกลยุทธ์ต่างๆ รวมถึงมาตรการนโยบายและแพลตฟอร์มทางการเงิน

“การปฏิรูปความมุ่งมั่นและแพลตฟอร์มที่นำโดยประเทศมีความสำคัญต่อการจัดแนวทางความพยายามในการพัฒนาอย่างยั่งยืนในลักษณะที่ให้ความสำคัญกับวัตถุประสงค์ระดับชาติและเร่งความก้าวหน้าในการเปลี่ยนผ่านสู่ความยุติธรรมและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม” Rania Al-Mashat รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการวางแผน การพัฒนาเศรษฐกิจ และความร่วมมือระหว่างประเทศของอียิปต์และประธานร่วมของเครือข่ายระดมการลงทุนเพื่อพลังงานสะอาดในประเทศกำลังพัฒนา กล่าว

คู่มือดังกล่าว “มอบวิธีการที่มีประสิทธิภาพในการแลกเปลี่ยนแนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดและบทเรียนที่ได้รับระหว่างประเทศเพื่อน จึงสามารถปลดล็อกแนวทางการจัดหาเงินทุนที่เหมาะสมซึ่งจะช่วยเร่งความก้าวหน้าในการเปลี่ยนผ่านสู่พลังงานที่ยุติธรรม” เธอกล่าว

ที่มา : ARAB

กลุ่มอาเซียนยังคงเป็น "พลังสร้างเสถียรภาพ" ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แม้ว่าจะมีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อยในประเด็นสำคัญต่างๆ เช่น สงครามกลางเมืองในเมียนมาร์และการร่างจรรยาบรรณสำหรับทะเลจีนใต้ เลขาธิการกลุ่มอาเซียนกล่าว

ผู้นำสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งมีสมาชิก 10 ประเทศจะประชุมกันที่ประเทศลาวในสัปดาห์นี้ พร้อมกับหัวหน้ารัฐบาลและนักการทูตระดับสูงจากพันธมิตรต่างๆ รวมถึงสหรัฐอเมริกา จีน ญี่ปุ่น และรัสเซีย

กลุ่มประเทศที่มีประชากรกว่า 685 ล้านคนและคิดเป็นประมาณร้อยละ 8 ของการส่งออกทั่วโลก ไม่สามารถผลักดันมติในประเด็นระดับภูมิภาคที่ยากลำบากได้ ซึ่งนักวิเคราะห์กล่าวว่ามีความเสี่ยงที่จะบั่นทอนบทบาทสำคัญของอาเซียนในพื้นที่หลังบ้าน

อย่างไรก็ตาม เกา คิม ฮอร์น เลขาธิการอาเซียน ยืนกรานว่า อาเซียนได้ผลักดันการเจรจาและการทูตอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้แน่ใจว่าการเจรจาจะดำเนินต่อไปได้

อดีตนักการทูตกัมพูชาให้สัมภาษณ์กับรอยเตอร์เมื่อวันพุธที่ผ่านมาว่า "ผมอยากจะบอกว่าอาเซียนเป็นพลังที่สร้างเสถียรภาพ"

“เราเผชิญหน้ากับปัญหาอย่างตรงไปตรงมา” เขากล่าว “ผู้คนมักให้ความสำคัญกับปัญหามากเกินไป แต่ในมุมมองของฉันที่มีต่ออาเซียน เราได้ก้าวไปไกลแล้ว”

ตัวอย่างเช่น เกา คิม Hourn กล่าวว่า ด้วยการที่เศรษฐกิจสมาชิกมีการบูรณาการมากขึ้นและมีข้อตกลงการค้ากับหุ้นส่วนภายนอกหลายราย อาเซียนจึงดึงดูดการลงทุนใหม่ได้ 230,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (988,200 ล้านริงกิตมาเลเซีย) ในปี 2023

“การที่อาเซียนมีความเชื่อมั่นและไว้วางใจกันนั้นเป็นสาเหตุว่าทำไมการลงทุนมูลค่า 230,000 ล้านเหรียญสหรัฐจึงย้ายเข้ามาในอาเซียน อนาคตมาถึงแล้ว” เขากล่าว

เมียนมาร์ 'ซับซ้อน'

อาเซียนยังคงมีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับแผนสันติภาพ "ฉันทามติ 5 ประการ" สำหรับเมียนมาร์ ซึ่งเปิดเผยหลังการรัฐประหารในปี 2021 หลายเดือน แต่เกา คิม ฮอร์น กล่าวว่าผู้นำอาเซียนยังคงยืนกรานว่ากลุ่มจะยังคงมีส่วนร่วมกับเมียนมาร์ต่อไป

“เราต้องใช้เวลาและความอดทน” เลขาธิการกล่าว “เมียนมาร์เป็นปัญหาที่ซับซ้อนมาก... เราไม่ควรคาดหวังว่าจะได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็ว”

ความขัดแย้งยังคงลุกลามในเมียนมาร์ โดยมีการต่อต้านรัฐบาลทหารด้วยอาวุธเพิ่มมากขึ้น คาดว่ามีประชาชนราว 18.6 ล้านคน หรือมากกว่าหนึ่งในสามของประชากรทั้งหมด ที่ต้องการความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรม

แม้จะสูญเสียการควบคุมพื้นที่เป็นบริเวณกว้างและถูกกดดันจากแนวหน้าหลายแนว คณะรัฐประหารยังคงผลักดันแผนการเลือกตั้งในปีหน้าต่อไป ซึ่งถูกเยาะเย้ยอย่างกว้างขวางว่าเป็นการหลอกลวง

เกา คิม ฮูร์น กล่าวว่าอาเซียนจะยังคงผลักดัน "การเจรจาทางการเมืองแบบครอบคลุม" ระหว่างฝ่ายขัดแย้งทั้งหมดในเมียนมาร์ แม้ว่าผู้นำจะมองหาหนทางเพิ่มความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมก็ตาม

ไทยเสนอเป็นเจ้าภาพ "การปรึกษาหารืออย่างไม่เป็นทางการ" เกี่ยวกับเมียนมาร์ในเดือนธันวาคมในหมู่สมาชิกอาเซียน โดยบางส่วนมีความเห็นแตกต่างกันคือ ฝ่ายหนึ่งต้องการให้คณะรัฐประหารดำเนินการมากกว่านี้ และอีกฝ่ายเรียกร้องให้มีการเจรจากันมากขึ้นระหว่างฝ่ายที่ขัดแย้งกัน

ข้อพิพาททะเลจีนใต้

ความกังวลสำคัญอีกประการหนึ่งสำหรับอาเซียนคือความตึงเครียดในทะเลจีนใต้ ซึ่งการเผชิญหน้าในน่านน้ำที่เป็นข้อพิพาทยังคงดำเนินต่อไประหว่างจีนและฟิลิปปินส์ และล่าสุดกับเวียดนาม

สถานการณ์ดังกล่าวทำให้มีการให้ความสนใจอีกครั้งต่อการเจรจาอันยืดเยื้อระหว่างอาเซียนกับปักกิ่งเพื่อสร้างจรรยาบรรณสำหรับเส้นทางน้ำสำคัญ ซึ่งเป็นกระบวนการที่เริ่มดำเนินการมาตั้งแต่ปี 2560

“จนถึงขณะนี้ การเจรจายังคงดำเนินต่อไป” เกา คิม ฮอร์น กล่าว “มันไม่ได้หยุดนิ่งหรือหยุดนิ่ง แต่สิ่งต่างๆ ยังคงก้าวไปข้างหน้า”

จีนอ้างสิทธิเหนือพื้นที่เกือบทั้งหมดในทะเลจีนใต้ ซึ่งเป็นช่องทางการค้ามูลค่า 3 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐต่อปี และได้ส่งกองเรือยามชายฝั่งเข้าไปในพื้นที่ที่สมาชิกอาเซียนอย่างเวียดนาม ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย มาเลเซีย และบรูไนอ้างสิทธิเหนือพื้นที่ดังกล่าว

แม้ว่าประเทศสมาชิกอาเซียนบางประเทศคาดหวังว่าประมวลกฎหมายดังกล่าวจะสามารถสรุปได้ภายในไม่กี่ปี แต่แนวโน้มที่จะมีข้อความที่มีผลผูกพันทางกฎหมายยังคงห่างไกล นักวิเคราะห์กล่าว

“ส่วนที่ดีก็คือ ตราบใดที่ยังมีการเจรจาและการทูตบนโต๊ะและดำเนินต่อไป ฉันคิดว่ายังมีความหวังมากมายอยู่” เกา คิม ฮอร์น กล่าว

ที่มา: ตลาดเอดจ์

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ความยั่งยืนต้องรับมือกับสภาวะตลาด นโยบาย และภูมิรัฐศาสตร์ที่เข้มงวดยิ่งขึ้น ในขณะเดียวกัน แม้จะมีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี แต่ทางเลือกด้านพลังงานสะอาดจำนวนมากยังคงมีต้นทุนสูงในการนำไปใช้ ปัจจัยทั้งหมดเหล่านี้ส่งผลต่อวิธีที่บริษัทต่างๆ ดำเนินการตามแผนการเปลี่ยนแปลง ทำให้บริษัทต่างๆ ต้องคิดอย่างรอบคอบมากขึ้นเกี่ยวกับกลยุทธ์ด้านความยั่งยืนของตน

สิ่งนั้นสะท้อนให้เห็นในสัปดาห์สภาพอากาศนิวยอร์กของปีนี้ ซึ่งผู้เข้าร่วมไม่เพียงเน้นย้ำถึงความทะเยอทะยานและความสำเร็จเท่านั้น แต่ยังหารือถึงความท้าทายที่เผชิญในการเร่งการเปลี่ยนผ่านด้านพลังงาน และวิธีแก้ปัญหาเชิงนวัตกรรมที่เราสามารถดำเนินการได้

ชินกับธุรกิจที่ ‘ไม่ธรรมดา’

ประเด็นที่น่าสนใจในการสนทนาในสัปดาห์สภาพอากาศนิวยอร์กหลายๆ ครั้งนั้นมุ่งเน้นไปที่แนวทางการดำเนินธุรกิจที่สร้างสรรค์: การมุ่งมั่นต่อความยั่งยืนหมายถึงการคุ้นเคยกับธุรกิจในฐานะที่ "ไม่ธรรมดา" ไม่ว่าจะเป็นการสำรวจสิ่งที่ไม่รู้จัก การจัดการกับการลองผิดลองถูก หรือการมีส่วนร่วมในการสนทนาที่ยากแต่สร้างสรรค์กับลูกค้า การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อาจต้องลงทุนสูงและท้าทายในการนำไปปฏิบัติในช่วงเริ่มต้น แต่ในระยะยาว ธุรกิจในฐานะที่ "ไม่ธรรมดา" ในด้านความยั่งยืนสามารถเปลี่ยนภาระให้กลายเป็นประโยชน์ได้ ดังที่เห็นได้จากการวิเคราะห์ในภายหลัง

เส้นทางสู่ความยั่งยืนนั้นไม่เชิงเส้นตรงและมีความซับซ้อนเนื่องจากนโยบายและตลาดที่เปลี่ยนแปลงบ่อยครั้ง ดังนั้น บริษัทต่างๆ จึงจำเป็นต้องปฏิบัติตามแนวทางความยั่งยืนด้วยความคิดที่สดใหม่เสมอ ความยั่งยืนไม่ได้จำกัดอยู่แค่การปฏิบัติตามกฎระเบียบเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการจัดการความเสี่ยง การใช้ประโยชน์จากโอกาส การจัดวางความต้องการของลูกค้าให้สอดคล้องกัน และการสร้างมูลค่าเพิ่มด้วย

อัตราส่วนทองคำระหว่างแครอทและแท่งคืออะไร?

นโยบายมีความสำคัญอย่างยิ่งในการอำนวยความสะดวกในการเปลี่ยนผ่านด้านพลังงาน เนื่องจากสามารถสนับสนุนเทคโนโลยีใหม่ๆ กำหนดราคาให้กับกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ไม่เหมาะสมได้อย่างเหมาะสมยิ่งขึ้น ปรับแนวทางปฏิบัติของอุตสาหกรรมให้สอดคล้องกัน และสร้างสนามแข่งขันที่เท่าเทียมกัน ดังที่เราได้ชี้ให้เห็นในการวิเคราะห์หลายๆ ครั้ง การเปลี่ยนผ่านด้านพลังงานของสหรัฐฯ ส่วนใหญ่อาศัยแรงจูงใจ (แครอท) เพื่อเพิ่มการผลิตเทคโนโลยีสะอาด ในขณะที่สหภาพยุโรปพึ่งพามาตรฐานและคำสั่ง (ไม้เรียว) มากกว่า เพื่อชี้นำความต้องการไปในทิศทางที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น

หัวข้อที่เราได้ยินบริษัทต่างๆ และนักลงทุนพูดคุยกันในช่วงสัปดาห์แห่งการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศคือวิธีการเพิ่มความต้องการพลังงานสะอาดอย่างมีประสิทธิภาพ ในแง่หนึ่ง หากผู้ผลิตไม่สามารถบรรลุข้อตกลงการซื้อขายระยะยาวในปริมาณมากได้ ก็จะทำให้โครงการต่างๆ ก้าวหน้าได้ยาก แม้ว่าจะมีเทคโนโลยี ทรัพยากร และโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นทั้งหมดก็ตาม ในอีกแง่หนึ่ง หากกฎระเบียบและคำสั่งด้านอุปสงค์ไม่สมจริง ก็อาจมีการไม่ปฏิบัติตามที่มากเกินไป ซึ่งขัดต่อจุดประสงค์ของกฎระเบียบ อัตราส่วนที่ดีที่สุดอาจแตกต่างกันไปในแต่ละภูมิภาค แต่เขตอำนาจศาลแต่ละแห่งต้องการทั้งผลประโยชน์และผลประโยชน์ร่วมกันในแง่ของนโยบายการลดคาร์บอน การพึ่งพาสิ่งหนึ่งมากเกินไปและเพิกเฉยต่ออีกสิ่งหนึ่งจะไม่ส่งผลให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด

ปรับปรุงกลยุทธ์ทางธุรกิจผ่านมาตรวัดความยั่งยืนที่กว้างขึ้น

บริษัทต่างๆ ได้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการดูแลสิ่งแวดล้อม ซึ่งอยู่นอกเหนือไปจากการยึดถือการวัดความยั่งยืนที่ใช้กันมากที่สุด เช่น การลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและการใช้พลังงานหมุนเวียน และแนวคิดเรื่องการดูแลสิ่งแวดล้อมอาจเฉพาะเจาะจงกับอุตสาหกรรมนั้นๆ อย่างมาก ในภาคอาหารและเกษตรกรรม การดูแลสิ่งแวดล้อมอาจหมายถึงการเสริมสร้างสุขภาพของดินและปรับปรุงปริมาณน้ำและคุณภาพน้ำ การทำเช่นนี้ไม่เพียงแต่จะช่วยเพิ่มผลผลิตและความยืดหยุ่นของพืชผลเท่านั้น แต่ยังป้องกันการเสื่อมโทรมของดินได้อีกด้วย ซึ่งไม่ได้หมายความว่าจะต้องละทิ้งตัวชี้วัดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก แต่การพิจารณาในวงกว้างขึ้นสามารถนำไปสู่แนวทางที่ครอบคลุมมากขึ้นสำหรับความยั่งยืนที่เน้นย้ำถึงความสำคัญของภาคส่วนนั้นๆ ได้

เขตอำนาจศาลบางแห่งสนับสนุนการคิดแบบองค์รวมนี้ผ่านข้อกำหนดการเปิดเผยข้อมูลความยั่งยืน ตัวอย่างเช่น คำสั่ง Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) ของสหภาพยุโรปที่กำลังจะบังคับใช้ในไม่ช้านี้ กำหนดให้บริษัทในสหภาพยุโรปประมาณ 50,000 แห่งและบริษัทต่างชาติอย่างน้อย 10,000 แห่งต้องรายงานเป็นระยะๆ เกี่ยวกับตัวชี้วัดความยั่งยืน เช่น น้ำ ความหลากหลายทางชีวภาพ และวงจรชีวิต นอกเหนือจากการปฏิบัติตามกฎหมายแล้ว บริษัทต่างๆ ยังสามารถได้รับประโยชน์จากการใช้ข้อมูล ESG ของตนเองเพื่อปรับปรุงกลยุทธ์ความยั่งยืน ซึ่งรวมถึงการปรับปรุงกลยุทธ์ความยั่งยืนผ่านการวิเคราะห์ช่องว่างและการเพิ่มประสิทธิภาพทางธุรกิจภายใน การเปิดเผยข้อมูลมาตรฐานควบคู่ไปกับกลยุทธ์ ESG ที่ได้รับการปรับปรุงสามารถช่วยให้บริษัทต่างๆ ปรับปรุงการเข้าถึงเงินทุนได้อีกด้วย

เชื่อมโยงความยั่งยืนเข้ากับการเน้นลูกค้า

จากการศึกษาในระดับโลกที่ดำเนินการโดย Bain Company พบว่าผู้บริโภคราว 60% มีความกังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศมากขึ้นในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา โดยบรรจุภัณฑ์และการรีไซเคิลเป็นประเด็นสำคัญ 2 ประเด็น ซึ่งหมายความว่าบริษัทต่างๆ โดยเฉพาะบริษัทในภาคสินค้าอุปโภคบริโภคและค้าปลีก จะดึงดูดผู้บริโภคที่ใส่ใจเรื่องความยั่งยืนด้วยการปิดวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ทั้งหมด

ผู้บริโภคมีความกังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมากขึ้น

ผู้ตอบแบบสอบถามตอบคำถาม 'ความกังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศของคุณเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้างในช่วงสองปีที่ผ่านมา'

หมายเหตุ: ไม่รวมผู้ตอบแบบสอบถามที่ระบุว่าไม่เชื่อว่าสภาพอากาศกำลังเปลี่ยนแปลง n=18,991 แหล่งที่มา: การสำรวจ ESG ของ Bain Consumer Lab ปี 2024

อย่างไรก็ตาม ในระหว่างนี้ หลักฐานเชิงประจักษ์แสดงให้เห็นว่าความยั่งยืนอาจเลื่อนลำดับความสำคัญลงมาได้หากผลิตภัณฑ์ที่ยั่งยืนมีราคาแพงเกินไปหรือใช้งานไม่สะดวก แม้ว่าจะยังเป็นที่ถกเถียงกันว่าผลิตภัณฑ์ที่ยั่งยืนอาจมีราคาแพงกว่ามากเพียงใด และใครควรแบกรับต้นทุนที่เพิ่มขึ้นนี้ แต่ความยั่งยืนไม่ควรเบี่ยงเบนจากการเน้นที่ผู้บริโภค

ตัวอย่างเช่น ในอุตสาหกรรมยานยนต์ บริษัทต่างๆ สามารถออกแบบยานยนต์ไฟฟ้า (EV) โดยใช้ประโยชน์จากจุดขายแบบดั้งเดิมของแบรนด์ ไม่ว่าจะเป็นความหรูหรา ความเท่ หรือความสะดวกในการใช้งาน ในขณะที่การสร้างยานยนต์ไฟฟ้าที่หรูหรา/เท่ต้องอาศัยการออกแบบผลิตภัณฑ์ วิธีหนึ่งที่จะเพิ่มความสะดวกในการใช้งานคือการจับมือเป็นพันธมิตรกับร้านอาหาร ร้านค้า หรืออาคารสำนักงานเพื่อชาร์จยานยนต์ไฟฟ้า วิธีนี้จะช่วยให้ผู้บริโภคเอาชนะความไม่เต็มใจที่จะรอชาร์จยานยนต์ไฟฟ้าเป็นเวลานาน และลดช่องว่างด้านโครงสร้างพื้นฐานที่ประเทศต่างๆ เช่น สหรัฐอเมริกา กำลังเผชิญอยู่

ยิ่งไปกว่านั้น การสื่อสารถือเป็นปัจจัยสำคัญ บริษัทต่างๆ จะได้รับประโยชน์จากการชี้แจงให้ผู้บริโภคทราบว่าผลิตภัณฑ์ของตนมีความยั่งยืนได้อย่างไร แทนที่จะมีเพียงฉลากหรือใบรับรองด้านความยั่งยืนเท่านั้น นอกจากนี้ บริษัทต่างๆ ยังเริ่มเชื่อมโยงความยั่งยืนเข้ากับผลประโยชน์อื่นๆ ที่ผู้บริโภคให้ความสำคัญ ตัวอย่างเช่น ความพยายามด้านความยั่งยืนของอสังหาริมทรัพย์กำลังถูกสื่อสารให้ลูกค้าทราบ เพื่อเป็นช่องทางในการสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจผ่านการเพิ่มประสิทธิภาพการใช้พลังงาน บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยังสำรวจแง่มุม "S" ของ ESG ผ่านการส่งเสริมที่อยู่อาศัยราคาไม่แพงและสร้างมูลค่าให้กับชุมชนท้องถิ่น โดยรวมแล้ว ความยั่งยืนคือการดำเนินธุรกิจในลักษณะที่มุ่งสู่ความเป็นอยู่ที่ดีในระยะยาวของผู้บริโภค

การมุ่งมั่นเพื่อความยั่งยืนถือเป็นการมุ่งมั่นต่อธุรกิจที่ไม่ใช่เรื่องปกติ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศมีความไม่แน่นอนและเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ บริษัทต่างๆ จึงจำเป็นต้องใช้แนวทางที่ครอบคลุมเพื่อความยั่งยืนในกระบวนการตัดสินใจ ซึ่งมักเกี่ยวข้องกับการท้าทายระบบพลังงานที่มีอยู่ ทั้งหมดนี้ไม่สามารถบรรลุผลสำเร็จได้หากขาดความร่วมมือและความทุ่มเท แม้จะมีความท้าทายมากมายรออยู่ข้างหน้า